محدودیت حمل هوای کالای خطرناک

 

 

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر : باما کالای خود را از هر جای ایران با امنیت تمام به تمام نقاط ایران و خارج ایران بفرستید .

 

 

کلیاتی از کالای خطرناک:

کالاهای خطرناک کالا و موادی هستند که هنگام حمل هوایی می توانند خطرات عمده ای را برای سلامتی افراد، اموال و ایمنی پرواز بوجود آورند و بر طبق مقررات طبقه بندی شده اند . کالاهای خطرناک را می توان به شکلی کاملا ایمن با هواپیما حمل نموده به شرطی که اصول معینی در این ارتباط رعایت شوند. این اصول عبارتند از :

طبقه بندی کالای خطرناک : کالاهای خطرنا ک بر اساس معیارهای تدوین شده توسط کمیته کارشناسان سازمان ملل متحد طبقه بندی شده اند. این طبقه بندی قابلیت پذیرش و هم چنین شرایط حمل کالاها و مواد را تعیین می نماید. تعیین کالای خطرناک بودن یک کالا یا ماده و تعیین شماره کلاس یا بخش صحیح کالاهای خطرناک ازمسئولیت های فرستنده بار می باشد.

ممنوعیت حمل کالای خطرناک:

بعضی از کالاهای خطرناک به قدری خطرناک هستند که حمل آنها با هواپیما میسر نمی باشد. برخی را فقط میتوان با هواپیمای باری و بغضی دیگر را می توان هم با هواپیمای باری و هم با هواپیمای مسافری حمل نمود. در هر صورت مقررات حمل کالاهای خطرناک یاتا محدودیت هایی را برای کالاهای خطرناکی که حمل آنها با هواپیما مجاز شناخته شده است وضع می نماید. علاوه براین هم دولت ها و هم شرکت های هواپیمایی ممکن است محدودیت های بیشتری وضع نمایند که اصطلاحا (VARIATIONS) خوانده می شوند.

بسته بندی اصولی کالای خطرناک : بسته بندی صحیح از اهمیت زیادی در حمل هوایی کالاهاای خطرناک برخوردار است. مقررات حمل و نقل کالاهای خطرناک یاتا دستور العمل های بسته بندی لازم برای تمامی کالاهای خطرناک قابل پذیرش و حمل با هواپیما را با دامنه وسیعی از انتخاب ها برای ظروف درونی و بیرونی و بسته بندی های انفرادی (Single Packaging) ارائه نموده است. بهرحال، حمل و نقل هوایی خصوصیات منحصر به فردی دارد( لرزش، تغییرات فشار و دما) که در حمل زمینی مشهود نبوده و میتوانند روی بسته بندی کالا هنگام حمل هوایی اثر بگذارند، به همین دلیل هنگام حمل این گونه کالا ها با هواپیما احتیاط های بیشتری می شود تا خطری که متوجه هواپیما و خدمه و سرنشینان آن است برطرف شده و یا به حداقل کاهش یابد.

مبانی قانون:

کتاب (Technical Instructions for the Safe Transportation of dangerous Goods) ایکائو شرایط لازم برای حمل ایمن کالاهای خطرناک با هواپیما به گونه ای که هواپیما و سرنشینان آن در معرض خطر اضافی قرار نگیرند را فراهم می نماید.

بهرحال، شرکت های هواپیمایی کتاب (IATA Dangerous Goods Regulations) را بعنوان ریفرنس روزمره خود مورد استفاده قرار می دهند. این کتاب با (Technical Instruction ) ایکائو انطباق کامل داشته و حتی مقررات آن را در برخی موارد با در نظر گرفتن قوانین صنعت و نیازهای عملیاتی سخن گیرانه تر نیز می باشد.

مسئولیت فرستنده : دانستن مسئولیت های فرستنده کالا از اهمیت زیادی برخوردار است. فرستنده مشخصا باید:

• اقدامات لازم برای آموزش دیدن کارکنان خود بگونه ای که آنان را قادر سازد وظایف خود را در ارتباط با کالاهای خطرناک به درستی انجام دهند صورت دهد.
• کالاهای خطرناک ممنوعه را بدرستی شناسایی نماید.
• اطمینان حاصل نماید که بسته بندی کالاهای خطرناک دارای تمامی شرایط لازم برای حمل هوایی باشند.

فرستنده :

فرستنده، فورواردر بار و کارمند بار هواپیمایی هم چنین بایستی شرایطی را فراهم کنند که اسناد و بسته بندی تمام محمولات از نقطه نظر وجود خطرات پنهان و سایر مسئولیت های تصریح شده چک شوند.

مسئولیت های شرکت هواپیمایی : هنگام پذیرش بار برای حمل با هواپیما این مسئولیت کارکنان پذیرش بار شرکت هواپیماییست که تا حد امکان اطمینان حاصل نمایند که محموله ای حاوی کالاهای خطرناک نیست مگر اینکه فرستنده آنرا براساس مقررات حمل کالاهای خطرناک آماده و ارائه نموده باشد. برای پذیرش کالاهای خطرناک اظهار شده حتما باید از یک چک لیست استفاده شود.

 محدویت ها حمل کالای خطرناک

بعضی از کالاهای خطرناک بقدری خطرناک هستند که حمل آنها با هواپیما میسر نمی باشد، برخی را فقط میتوان با هواپیمای باری حمل کرد و بعضی دیگر را می توان هم با هواپیمای باری و هم با هواپیمای مسافری حمل نمود. در هر صورت مقررات حمل کالاهای خطرناک یاتا محدودیتهائی را برای کالاهای خطرناکی که حمل آنها با هواپیما مجاز شناخته شده است وضع می نماید. علاوه بر این هم دولت ها و شرکت های هواپیمایی ممکن است محدودیت های بیشتری را هم وضع نماید که اصطلاحا (VARIATIONS)، خوانده می شوند.

کالاهای خطرناک قابل پذیرش یرای حمل با هواپیما

تعداد زیادی از کالاهای خطرناک را در صورت مقررات پیش بینی شده در مورد آنها می توان به صورت بار (CARGO) با هواپیما حمل کرد. بسته های این گونه مواد یا کالاها در جامه دان خدمه پرواز یا مسافران و یا به صورت همراه قابل قبول نمی باشند.

کالاهای خطرناک ممنوعه

این گروه شامل کلیه کالاهائی می شود که حمل هوائی آنها ممنوع می باشد مانند اغلب مواد منفجره ( مهمات). دربخش های بعدی، لیستی از کلیه کالاهائی که تحت هیچ شرایطی نباید با هواپیما حمل شوند ارائه شده است. همواره مراقبت های ویژه ای بعمل می آید تا چنین کالاهائی برای حمل با هواپیما پذیرفته نشوند.

کالاهای خطرناک پنهان چیست؟

تمام کالاهای خطرناک به سادگی قابل تشخیص و شناسائی نیستند. بنابراین باید همواره مراقب و هوشیار بود. دقت های زیادی باید بعمل آید تا هیچ کالای خطرناکی بجز آنچه مجاز شناخته شده بوسیله هواپیما حمل نشود.

در مورد موارد مشکوک به دارا بودن مواد یا کالاهای خطرناک حتما با پرسنل شرکت کالاتجارت اسکان مشورت نمائید.

کالاهای خطرناک مستثنی شده

موارد خاصی از کالاهای خطرناک در صورتیکه به یکی از اشکال زیر باشند و به شرط رعایت محدودیتهای در نظر گرفته شده برای آنها ، از رعایت مقررات ویژه کالای خطرناک مستثنی شده اند:

• هنگامی که توسط خدمه پرواز یا مسافران حمل می شوند.
• هنگامیکه با پست هوائی حمل می شوند.
• هنگامی که بعنوان اموال شرکت هواپیمائی حمل می شوند.
• کالاهای خطرناک در مقادیر مستثنی شده.

 کالاهای خطرناکی که بوسیله خدمه یا مسافران حمل می شوند

لیستی از انواع کالاهای خطرناکی که ممکن است خدمه یا مسافران در جامه دان، ساک دستی و یا همراه خود حمل کنند به همراه شرایط حمل هر یک ذکر شده است.

انواع کالاهای خطرناک قابل حمل بوسیله مسافران یا خدمه (جدول 2.3.A)

کالاهای خطرناک در پست هوایی

حمل کالاهای خطرناک بجز موارد زیر با پست هوایی ممنوع است. موارد زیر به شرط رعایت مقررات شرکت پست و قوانین کتاب (DGR) با پست هوایی قابل حمل خواهند بود:

• • • مواد مسری که صرفا در گروه B قرار بگیرند (UN3373) زمانی که طبق دستورالعمل بسته بندی شماره 650 بسته بندی شده باشند و یخ خشک هنگامیکه بعنوان خنک کننده برای مواد مسری استفاده می شود.
    • مواد رادیو اکتیو هنگامیکه (ACTIVITY) از یک دهم محدودیتهای تعیین شده برای بسته مستثنی شده تجاوز نکند.
    • نمونه های آزمایشگاهی بیماران، طبق مقررات کتاب و به شرطی که بطور صحیح طبقه بندی، بسته بندی و علامت گذاری شده باشند.

 کالاهای خطرناک به صورت اموال شرکت هواپیمایی

کالاهای خطرناکی که حمل آنها به صورت اموال شرکت هواپیمایی در هواپیما مجاز می باشد :

• • • انواع اسپری (AEROSOLDS) ، عطریات و ادوکلن ها، کبریت های بی خطر و فندک های با گاز مایع به استثنا فندک های گازی یکبار مصرف و فندک هایی که با کاهش فشار امکان نشت دارند که توسط شرکت های هواپیمایی برای مصرف یا فروش در طول پرواز به داخل هواپیمایی مسافری برده می شوند.
    • یخ خشک که برای خنک نگه داشتن غذا و آشامیدنی پرواز در هواپیما حمل می شود.
    • کالاها و موادی که جزء کالاهای خطرناک محسوب می شوند اما بر حسب نیازمندیهای صلاحیت پرواز مربوطه و مقررات عملیاتی الزاما باید در داخل هواپیما وجود داشته باشند و یا مواردیکه توسط دولت شرکت هواپیمایی بنا به احتیاجات خاصی مجاز شناخته می شوند در هر حال کالاها یا موادی که به عنوان جانشین برای موارد فوق الذکر حمل می شوند مشمول مقررات ویژه حمل کالاهای خطرناک هستند، مگر اینکه دولت شرکت هواپیمایی چیزی غیر از این را مجاز کرده باشد.

 کالاهای خطرناک در مقادیر اندک

پیش بینی های خاصی برای حمل مقادیر اندک کالاهای خطرناک بعنوان بار بعمل آمده است که آنها را از رعایت قوانین و مقررات معمول کالاهای خطرناک مثل تهیه اسناد و مدارک لازم، برچسب های خطر و جداسازی هنگام بارگیری مستثنی می نماید.

هر حادثه ای درمورد کالاهای خطرناک در مقادیر اندک مثل نشت یا ریزش محتویات را باید توسط پرسنل بار هواپیمایی و یا خدمات زمینی فرودگاه سریعا گزارش نمود، لذا به این قبیل بسته ها برچسب خاصی با حاشیه قرمز مورب برای شناسایی ساده تر الصاق می شود.

مواد رادیو اکتیو در مقادیراندک :

بسته های حاوی مواد رادیو اکتیو در مقادیر مستثنی شده حاوی مقادیر بسیار اندک از این مواد هستند به گونه ای که خطر بالقوه آنها در هنگام حمل هوایی چندان قابل توجه نمی باشد. شرایطی برای تست این قبیل بسته ها وجود ندارد لذا باید در نظر داشت که اینگونه بسته ها در صورت بروز هرگونه حادثه ای محتویات خود را آزاد می نمایند. سطح پرتوافکنی از هر نقطه ای از سطح این بسته ها نمی تواند بیش از 5M  Sv/h باشد تا خبر قابل توجهی افراد را تهدید ننماید و فیلم های خام نیز در صورتیکه در کنار این مواد قرار گیرند آسیبی نبینند.

بسته های حاوی مواد رادیو اکتیو در مقادیر مستثنی شده در گروه بندی مواد رادیواکتیو قرار نمی گیرند و نیازی هم به رعایت قوانین و مقررات مربوط به بسته بندی، علامت گذاری، برچسب گذاری و سایر مسئولیت های فرستنده، شرکت هواپیمایی، فهرست بسته ها و تست ندارند مگر شرایط مربوط به ثبت مقدار ناخالص، تکمیل اسناد و مدارک، بازرسی و شرایط برطرف کردن آلودگی و گزارش حوادث مربوط به کالاهای خطرناک.

طبقه بندی کالاهای خطرناک

کالاهای خطرناک به 9 کلاس تقسیم می شوند. فرستنده کالا مسئول شناسائی و طبقه بندی صحیح آن می باشد. در برخی از کلاسها کالاهای خطرناک دارای بخش های فرعی نیز هستند (کلاسهای 1،2،4،5،6)، در این صورت هربخش را به وسیله قراردادن یک نقطه بعد از شماره کلاس مربوطه نمایش می دهند. هر بخش یا کلاس خطر داراس معیارهایی است که بر اساس آن می توان تعیین نمود که آیا یک ماده به آن کلاس یا بخش تعلق دارد یا خیر. ترتیب شماره گذاری کلاس ها و بخش صرفا برای سهولت و راحتی بوده و بیانگر شدت یا ضعف خطر آنها نمی باشد، یعنی اینکه کلاس 1 الزاما خطرناک تر از کلاس 2 نیست و بطور مشابه 5.1 لزوما خطرناک تر از بخش 5.2 نیست.

 

کلاس 1: مواد منفجره EXPLOSIVES

مواد منفجره :

یک ماده بصورت مایع یا جامد (ترکیبی از مواد) که قادر است با فعل و انفعالات شیمیائی درونی خود، گاز با آنچنان سرعت، دما و فشاری تولید نماید که به محیط اطراف خود خسارت وارد نماید، شامل مواد آتش بازی * حتی زمانیکه از خود گازی آزاد نکنند. یک ماده که خود جزء مواد منفجره نمی باشد اما بتواند فضا و شرایط یک انفجار را از طریق گاز، بخار یا گرد شکل دهد شامل این تعریف نمی شود.مواد منفجره جهت نگهداری یا حمل بر حسب ماهیت و طبیعت خطری دارند که به یکی از 13 گروه های همخوان تعیین و به 6 بخش تقسیم می شوند.

گروه همخوان یک ماده منفجره به صورت یک حرف پس از شماره بخش آن مشخص می شود.به دلیل خطرات آشکاری که این مواد دارند، اغلب مواد منفجره مانند مواد منفجره ای که در بخش های (1.1), (1.2), (1.3), (1.4F) ,(1.5) , (1.6) قرار دارند برای حمل هوایی پذیرفته نمی شوند. بطور کلی تنها مواد منفجره بخش (1.4S) برای حمل هواپیمایی مسافری مجاز می باشند.

مواد منفجره بخش های (1.4G), (4B), (1.4C) , (1.4D) , (1.4E ) فقط با هواپیمای باری قابل حمل می باشند.مثالها: مهمات، انواع بمب، انواع نارنجک، انواع فشنگ، دینامیت، باروت، انواع مین و وسایل آتش بازی.

برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد استثنائات، پرسنل شرکت کالاتجارت اسکان تماس حاصل نمایید.

 

کلاس 2 : گازها (Gasses)

گاز ماده ای است که :

• • • در دمای 50 درجه سانتیگراد دارای فشار بخار بیش از 300 کیلئ پاسکال (43.5 پوند بر اینچ مربع) باشد یا
    • در دمای 2 درجه سانتیگراد در فشار استاندارد 101.3 کیلو پاسکال (14.7 پوند بر اینچ مربع) کاملا به حالت گاز باشد.

حمل یک گاز براساس وضعیت فیزیکی آن (که به یکی از اشکال زیر) تعیین می شود:

• • • گاز فشرده شده (COMPRESSED GAS): یک گاز (غیر از در محلول) که هنگامیکه آنرا برای حمل بصورت تحت فشار در ظرف قرار می دهند در دمای 20 درجه سانتیگراد کاملا بصورت گاز باشد.
    • گاز مایع (LIQUIFIED GAS): گازی که هنگام قراردادن در ظرف در دمای 20 درجه سانتیگراد تا حدودی PARTALLY مایع باشد.
    • گاز مایع سرمازا :(REFRIGERATED LIQUEFID GAS) گازی که هنگام قراردادن در ظرف برای حمل بدلیل دمای پائینی که دارد تا حدودی مایع باشد.
    • گاز در محلول (GAS IN SOLUTION): گاز فشرده شده که هنگام قراردادن در ظرف برای خمل در یک حلال حل می شود.

این کلاس شامل گازهای فشرده شده، گازهای مایع، گازهای در محلول، گازهای مایع سرمازا، مخلوط هائی از یک یا چند با بخار یا بخارات مواد سایر کلاسها، کالاهای شارژ شده با گاز، (TELLURIUM HEXAFLUORIDE) و اسپری ها (AEROSOLS) می شود.

مواد کلاس 2 بر اساس خطر اولیه گاز در طول حمل به 3 بخش تقسیم می شوند:

• • • بخش 2.1: گازهای فشرده قابل اشتعال (Flammable Gas- RFG)

شامل هرگونه گاز فشرده که وقتی با هوا به نسبت معینی (13% و یا کمتر از نظر حجم) مخلوط شوند، تشکیل یک مخلوط قابل اشتعال را می دهند. مانند بوتان، هیدروژن، پروپین، که همگی اینها فقط با هواپیمای باری قابل حمل هستند.

• • • بخش 2.2: گازهای فشرده غیر سمی غیر قابل اشتعال (Non Flammable Gas- RNG)

هرنوع گاز غیر سمی غیر قابل اشتعال مانند کپسول های اطفای حریق، دی اکسید کربن، هوای فشرده، نئون، هلیوم، اکسیژن یا نیتروژن.

• • • بخش 2.3: گازهای سمی (Toxic Gas- RPG)

حمل هوائی گازهای سمیمانند گاز خردل، معمولا با یک استثناء، غیر مجاز می باشد.

برای اطلاعات بیشتربا پرسنل شرکت کالاتجارت اسکان تماس حاصل نمایید .

کلاس 3: مایعات قابل اشتعال (FLAMMABLE LIQUID – RFL)

مایعات قابل اشتعال به مایعاتی اطلاق میشود که نقطه اشتعال آنها پایین تر از 60.5 درجه سانتیگراد (141 درجه فارنهایت) باشد. مایعات قابل اشتعال از خود بخاراتی متصاعد مینمایند که در صورت قرار گرفتن در کنار منبع حرارت یا جرقه قابل اشتعال خواهند بود. مانند استون، اتر، الکل، بنزین، نفت، مایعات ضد یخ، رنگ، ترکیبات ضد انجماد، دارو، عطریات و ادوکلن، انواع پولیش، ترکیبات پاک کننده، جوهر.

کلاس 4 : جامدات قابل اشتغال ( FLAMMABLE SOLID)

کلاس 4 به 3 بخش به صورت زیر تقسیم می شود:

• • • بخش 4.1: جامدات قابل اشتعال (FLAMMABLE SOLID –RFS)

مواد جامدی که در کلاس مواد منفجره قرار ندارند و قابلیت اشتعال داشته و یا از طریق اسطکاک ایجاد اشتعال نمایند.

• • • بخش 4.2: موادی که بخودی خود آتش زا هستند (SPONTANEOUSLY COMBUSTIBLE – RSC)

موادی که در هنگام حمل و نقل و یا در تماس با هوا به خودی خود دمای آنها افزایش یافته و آماده اشتعال می شوند.

• • • بخش 4.3: موادی که در تماس با آب خطرناک می شوند (FLAMMABLE WHEN WET – RFW)

موادی که در تماس با آب، گازهای قابل اشتعال متصاعد می کنند و یا در صورت داشتن فعل و انفعال با آب به صورت به خودی خود قابل اشتعال در آمده و یا گازهای قابل اشتعال به مقادیر زیاد و خطرناک تولید می نمایند.

کلاس 5 : مواد اکسید کننده و پروکساید آلی (OXIDISER &ORGANIC PEROXIDE )

کلاس 5 به 2 بخش به صورت زیر تقسیم می شود:

• • • بخش 5.1: اکسید کننده ها (OXIDIZER – ROX)

اکسید کننده ها موادی هستند که خودشان الزما قابل اشتعال نمی باشند اما بطور کلی ممکن است با ایجاد اکسیژن موجب اشتعال سایر مواد شوند.

• • • بخش5.2: پروکساید آلی(ORGANIC PEROXIDEB- ROP)

موا آلی (مایع و جامد) که به سرعت قابل احتراق بوده و از طریق اصطکاک، جذب رطوب و یا واکنشهای شیمیایی ایجاد احتراق می نمایند.

کلاس 6 : مواد سمی و مسری (INFECTIOUS AND TOXIC SUBSTANCES)

کلاس 6 به 2 بخش به صورت زیر تقسیم می شود:

• • • بخش 6.1:  مواد سمی (SUBSTANCE-RPB(TOXIC))

مواد سمی. کلیه موادی که می توانند در صورت بلعیده شدن، استنشاق و یا تماس با پوست بدن موجب مرگ، جراحت و یا صدمه زدن به سلامتی شوند. بوسیله معیارهای LD50، LC50 می توان تعیین کرد که یک ماده RPE,RHF ویا غیر رسمی می باشد.

• • • بخش 6.2: مواد مسری (INFECTIOUS SUBSTANCE – RIS)

مواد حاوی میکروارگانیزم های زنده یا ترکیبات سمی آنها که می توانند موجب بیماری انسان یا حیوان زنده شوند.

کلاس 7 : مواد رادیو اکتیو (RADIOACTIVE MATERIAL)

مواد رادیو اکتیو موادی هستند که بطور پیوسته و بی اختیار پرتوهای معینی ( پرتوهای یونیزه کننده ) را منتشر می کنند که این پرتو افکنی برای سلامتی انسان حیوان زنده مضر بوده و هم چنین تآثیر نامطلوبی روی برخی از کالاها مانند فیلم های خام عکاسی یا فیلم های (X-RAY) می گذلرد. میزان پرتوافکنی مواد رایدو اکتیو را با هیچ یک از حواس 5 گانه انسان نمی توان اندازه گیری کرد ولی با استفاده از وسال و امکانات خاصی میتوان آنها را مشخص و اندازه گیری نمود.

خطرات اصلی مواد رادیو اکتیو عبارتند از:

الف) آلودگی: که ناشی از تماس مستقیم با مواد رادیو اکتیو است،

ب) تشعشع: که ناشی از قرار گرفتن در معرض اشعه های آلفا، بتا و گاما ،که مواد رادیو اکتیو منتشر می کنند می باشد بسته بندیهای موادرایو اکتیو به گونه ای طرای و تست می شوند که مانع از نشت آن (جلوگیری از آلودگی ) شده و میزان تشعشع بیرونی آنرا به مقادیر مجاز سطح ایمن کاهش می دهند.

واحدها ی اندازه گیری:

فعالیت(ACTIVITY): فعالیت اساسا یک واحداندازه گیری مقدار مواد رادیو اکتیو است و برای تعیین مقدار موادی ممکن است در یک بسته حمل شود بکار میرد و با واحد (BECQUEREL) در گرم بیان می شود.

ترانسپورت ایندکس(TI): ترانسپورت ایندکس مبنایی را برای حمل کنندگان در مورد جداسازی مواد رادیو اکتیو از اشخاص ،حیوانات فیلم های خام و سایر محمولات رادیو اکتیوفراهم می نماید. رعایت فاصله و جداسازی ، خطر قرار گرفتن مردم و کارکنان حمل و نقل را در معرض تشعشع هنگام نگهداری یا حمل و نقل ، محدود خواهد کرد.

ترانسپورت ایندکس معمولا در مورد مواد رادیواکتیو گروه 2 و 3 بیان می شود و عبارت است از میزان تشعشع اندازه گیری شه از فاصله یک متری از سطح بسته حاوی مواد رادیو اکتیو به در ساعت (ضربدر عدد 100) بعبارت دیگر ترانسپورت ایندکس نشان دهنده بالاترین میزان پرتوی است که می تواند توسط یک فرد که برای مدت یک ساعت در فاصله یک متری از سطح بسته حاوی مواد رادیو اکتیو قرار داشته دریافت شود.

کلاس 8 : مواد خورنده (Corrosive Material-RCM)

این مواد در صورت تماس با پوست بدن انسان یا فلز موجب صدمات شدیدی خواهند شد ، هم چنین بخارات و گازهای ناشی از این مواد می تواند موجب آزار و یا صدمه دیدن چشمها ، گلو ، مجاری بینی و … شود .
این مواد همچنین می توانند باعث خوردگی سازه هواپیما و صدمه دیدن سایر بارها شوند. مانند : مایعات و جامدات خورنده ، اسید فورمیک ، باطریها ، ضد عفونی کننده های خورنده ، ترکیبات پاک کننده ، ترکیبات ضد زنگ ، اسیدهای مایع ، اسید سولفوریک ، اسید هیدروکلریک .

کلاس 9 : کالاهای خطرناک متفرقه (RMD )

موادی که حمل و نقل هوائی آنها خطراتی را در بر دارد که در هیچ یک از کلاسهای گفته شده قبلی قرار نداشته باشد . شامل :

• • • RMD   : کالاهای خطرناک متفرقه ، مانند قایق های نجات بادی ، وسایل نقلیه موتوری ، صندلی های چرخدار الکتریکی .

• • • ICE   : دی اکسید کربن ، جامد / یخ خشک :یخ خشک با دمای منهای 79 درجه سانتیگراد بدلیل تولید گاز سنگین تر از هوا در صورت قرار گرفتن در فضای بسته ممکن است موجب خفگی شود

• • • RSB  : دانه های پلیمری( محصولات نیمه فراورده برای ساخت مواد پلی استری )

این مواد هنگام حمل و نقل در مقادیر زیاد ، تولید گازهای قابل اشتعال نموده و خطرناک می شوند . حداکثر وزن مجاز در انبارهای هواپیما که قابلیت دسترسی در طول پرواز را ندارند 100 کیلو گرم است .

• • • MAG  : مواد مغناطیسی

• • • اتومبیل و ……

 

 لیست کالاهای خطرناک

کالاهای خطرناک بوسیله نام واقعی کالا و شماره سازمان ملل (UN ) شناسائی می شوند . این نام ها و شماره ها بر اساس سیستم طبقه بندی سازمان ملل متحد به هر ماده یا کالائی اختصاص داده شده اند . در مواردی که هنوز یک شماره (UN) به یک ماده اختصاص داده نشده است ، یک شماره شناسائی (ID) با سری 8000 به آن ماده اختصاص داده می شود .

در فصل چهارم کتاب مقررات کالاهای خطرناک یاتا فهرست الفبائی کلیه کالاهای خطرناک ( حتی کالاهای خطرناکی که حمل آنها با هواپیما ممنوع است ) با اطلاعاتی از قبیل ، شماره (ID/UN) ، شماره کلاس یا بخش ، برچسب های مورد نیاز ، شرایط بسته بندی ، حداکثر مقادیر مجاز در هواپیماهای مسافری یا باری ، پیش بینی های خاص و هم چنین کدهای اقدام در مواقع اضطراری ارائه شده است .

عدم وجود یک ماده یا کالا در لیست نباید به عنوان مجاز بودن حمل آن بدون توجه به این مقررات تلقی شود .
گاهی اوقات ، کالاهائی برای حمل ارائه می شوند که در لیست کالاهای خطرناک کتاب وجود ندارند . برای پوشش دادن چنین مواردی ، تعدادی نام ژنریک در لیست در نظر گرفته شده است ، که به گروهی از مواد مربوط می شود ، مثل:

(Toxic Liquid,organic,n.o.s.not otherwise specified )

در چنین مواردی ممکن است نام فنی ماده در پرانتز و بعد از نام واقعی کالا مورد نیاز باشد .

مثال : ((Corrosive Liquid,acid,organic, n.o.s.(Caprylyl Chloride) .

توجه : حمل برخی از اقلام یا مواد با هواپیمای مسافری یا باری ممنوع (FORBIDDEN) است .

مثال : (Arsine,UN 2188)

بسته بندی کالای خطرناک

شرایط کلی بسته بندی

کالاهای خطرناک باید در بسته بندی هائی با کیفیت مناسب قرار داده شوند به گونه ای که امکان نشت از هیچ بسته ای وجود نداشته باشد .
آنها باید قابلیت تحمل شرایط طبیعی حمل و نقل هوائی شامل لرزش ، تغییرات دما و رطوبت یا فشار را دارا باشند .
از نقطه نظر بسته بندی ، کالاهای خطرناک ، بسته به شدت و درجه خطری که دارند در یکی از گروههای بسته بندی زیر قرار می گیرند :

• • • Packing Group I – high danger
    • Packing Group ii – medium danger
    • Packing Group iii – low danger

روش های بسته بندی

دو روش کلی بسته بندی وجود دارد . آنها عبارتند از :

• • • بسته بندی ترکیبی (COMBINATION PACKAGINGS)

این نوع بسته بندی از یک بسته بندی بیرونی (Outer Packaging) از جنس چوب ، فیبر، پلاستیک یا فلز و یک بسته بندی درونی (Inner Packagings ) از جنس فلز ، پلاستیک ، شیشه یا سفال که معمولا در مواد جذب کننده قرار داده می شوند ، تشکیل می شود.

• • • بسته بندی انفرادی (SINGEL PACKAGINGS)

این نوع بسته بندی نیازی به بسته بندی بیرونی برای محافظت نداشته و از جنس فولاد ، آلومینیوم ، پلاستیک یا سایر مواد مجاز ساخته می شوند . بشکه مثالی برای این مورد است .

انواع بسته بندی

1- UN Specification Packaging

این نوع بسته بندی ها باید برای حصول اطمینان از عدم نشت محتویات آنها در شرایط نرمال حمل ، تحت آزمایشهای طراحی شده برای این منظور قرار بگیرند . مقاومت و شدت بسته بندی به درجه خطر محتویات آن که بر اساس Packing Group بیان می شود بستگی دارد . این نوع بسته بندی ها دارای علامت گذاری های UN خواهند بود.

2 – Limited Quantity Packaging

شرایط بسته بندی مقادیر محدود کالاهای خطرناک مبین این مطلب است که بسیاری از کالاهای خطرناک در مقادیر اندک دارای خطرات ناچیزی هستند ، و لذا آنها را می توان در بسته بندی های مناسب به شکلی کاملا ایمن حمل نمود . این نوع بسته بندی ها باید همان شرایط ساخت مورد نیاز بسته بندی های مورد اول را داشته باشند ، ولی به جای آزمایش UN ، آنها باید قابلیت تحمل آزمایش سقوط از ارتفاع ½ متری (4 فوت ) و آزمایش تحمل فشار برای مدت 24 ساعت را بگونه ای که در بخش 6 کتاب مقررات کالاهای خطرناک یاتا ذکر شده است را دارا باشند . چنین بسته بندی هایی باید دارای علامت “Limited Quantity” یا “LTD.QTY”باشند ، تا نشان داده شود که دارای شرایط لازم در این زمینه هستند . برای کالاهای خطرناکی که حمل آنها در مقادیر محدود شده مجاز می باشد دستورالعملهای بسته بندی“Y” مورد استفاده قرار می گیرند .

توجه : بسته بندی های مقادیر محدود به علامت گذاری مشخصات UN نیاز ندارند .

3- سایر انواع بسته بندی

دستورالعمل های بسته بندی خاصی به مشخصات بسته بندی UN نیاز ندارند . مثلا ، برخی از کالاهای مصرفی می توانند در بسته بندی های طراحی شده برای خرده فروشی حمل شوند ، بشرطی که بسته بندی آنها مطابق با دستورالعمل بسته بندی شماره 910 کتاب باشد . هم چنین دستورالعمل های بسته بندی شماره 805 و 904 را ببینید .

4- Overpacks

(Overpack) بسته بندی است که بوسیله یک فرستنده برای قرار دادن یک یا تعداد بیشتری بسته و شکل دادن یک بسته بندی واحد برای سهولت در هندلینگ و نگهداری مورد استفاده قرار می گیرد . کالا های خطرناک قرار گرفته در یک (Overpack) باید طبق مقررات به خوبی بسته بندی ، علامت گذاری ، برچسب گذاری شده و از وضعیت خوبی برخوردار باشند . این تعریف ظروف مخصوص بارگیری (YLD) را شامل نمی شود.

علامت گذاری جعبه های کالای خطرناک

فرستنده کالا مسئول علامتگذاری بسته های حاوی کالاهای خطرناک بر اساس مقررات مربوطه است.

دونوع علامت گذاری وجود دارد:

• • • علامت گذاری هائی که نشان دهنده استفاده از یک بسته بندی معیین برای یک محموله هستند ،شامل:

– نام واقعی کالا و شماره (UN)،

– نام و آدرس کامل گیرنده و فرستنده.

• • • علامت گذاری هایی که مشخص کننده طراحی یا مشخصات یک بسته بندی هستند

برچسب گذاری جعبه های کالای خطرناک

فرستنده کالا مسئول برچسب گذاری بسته ها ی حاوی کالاهای خطرناک است .

شرکت هواپیمایی تنها مسئول الصاق برچسب هایی است که در طول حمل کنده شده و یا غیر قابل تشخیص باشند ، می باشد .

انواع برچسب ها

برچسب ها به دو دسته تقسیم می شوند :

1- برچسب های خطر (HAZARD LABELS)

برچسب های خطر به شکل لوزی و با حداقل ابعاد 100 در 100 میلی متر روی کلیه بسته های حاوی کالاهای خطرناک الصاق می شوند . این برچسب ها نشان دهنده نوع خطر بسته هستند . اقلامی که دارای خطر فرعی یا جانبی نیز باشند علاوه بر این دارای برچسب یا برچسب های خطر ثانویه هم خواهند بود . در برچسب های خطر اولیه و ثانویه شماره کلاس یا بخش مربوطه در گوشه پائینی آنها ذکر می شود .

توجه : گاهی اوقات به دلیل محدودیت ابعاد بسته ممکن است شرایط فوق قابل اجرا نباشند ، اما به هر حال رعایت مورد سوم و چهارم الزامی است .

2- برچسب های خدماتی (HANDLING LABELS)

برخی از کالاهای خطرناک علاوه بر برچسب های خطر نیاز به برچسب های خدماتی نیز دارند چرا که این قبیل کالاها را می بایستی با روشهای خاصی بارگیری و حمل نمود . این برچسب ها عبارتند از :

3- بر چسب “مواد مغناطیسی (MAGNETIZED MATERIAL)

توضیح : هر نوع ماده ای که هنگام بسته بندی برای حمل هوایی درای حوزه مغناطیسی به قدرت 0.159 آمپر بر متر ((A/M (0.002 گوس GAUSS ) و یا بیشتر ، از فاصله 2.1 متری از هر نقطه از سطح بسته باشد . این مواد روی جهت نما و قطب نمای هواپیما اثر می گذارند .

مقررات بارگیری در هواپیما : کلیه بسته ها با برچسب مواد مغناطیسی را فقط در انبار عقبهواپیما بارگیری نمائید .

4- برچسب ” حمل فقط با هواپیمای باری ((Cargo Aircraft Only (CAO)

توضیح : بسته هایی که روی آنها برچسب ((DANGER (CARGO AIRCRAFT ONLY) با رنگ نارنجی وجود دارد را نباید در هواپیمای مسافری بارگیری کرد .

5- برچسب ” تعیین جهت بسته (PACKAGE ORIENTATION)

به استثنا مایعات قابل اشتعال حاوی کمتر از 120 میلی لیتردر هر واحد ، مواد مسری کمتر از 50 میلی لیتر در هر واحد و یا مواد رادیو اکتیو ، این برچسب می بایستی برای هر بسته ای که حاوی کالای خطرناک مایع باشد استفاده شود .
این برچسب هم چنین برای حیوان زنده و برخی کالاهای دیگر نیز استفاده می شود .

6- برچسب ” مایعات سرما زا (CRYOGENIC LIQUID)

این برچسب باید علاوه بر برچسب خطر بخش 2.2 روی بسته های حاوی مایعات سرمازا الصاق شود . این برچسب گویای این نکته است که احتمال نشت گاز از منافذ خروجی وجود دارد . هم چنین به دلیل سرمای فوق العاده زیاد این مواد آنها را باید از حیوان زنده و تخم مرغ نطفه دار دور نگه داشت .

7- برچسب ” دور از حرارت نگه داری شود (Keep Away from Heat)

این برچسب باید علاوه بر برچسب های خطر روی کلیه بسته های حاوی جامدات قابل اشتعال بخش 4.1 و پروکسایدهای آلی بخش 5.2 الصاق شوند . چنین بسته هایی باید دور از اشعه مستقیم خورشید و در مکانی خنک و با تهویه مناسب نگه داری شوند .

8- برچسب ” مواد رادیو اکتیو در مقادیر مستثنی شده (Excepted packages of Radioactive)

این برچسب باید به کلیه بسته های حاوی مواد رادیو اکتیو در مقادیر مستثنی شده ( اندک ) الصاق شود .

9- برچسب ” کالاهای خطرناک در مقادیر مستثنی شده (Excepted packages of Radioactive)

این برچسب باید به کلیه بسته های حاوی کالای خطر ناک در مقادیر مستثنی شده ( اندک) الصاق شود .

توجه : علامت گذاری ها و برچسب ها الزاما نباید همه در یک طرف بسته باشند . اما به هر حال شرایط زیر باید رعایت شوند :

• • • برچسب ها در صورت کافی بودن ابعاد بسته باید در همان سمت و نزدیک نام واقعی کالا الصاق شوند .
    • برچسب ها باید در کنار آدرس فرستنده یا گیرنده الصاق شوند .
    • برچسب های خطر ثانویه ، در صورت لزوم ، باید در کنار برچسب های خطر اولیه الصاق شوند .
    • زمانی که یک برچسب (Cargo Aircraft Only) مورد نیاز است ، این برچسب باید در کنار برچسب های خطر الصاق شود .
    • زمانی که برچسب ” این سو به بالا ” مورد نیاز است ، حداقل دو عدد از این برچسب ها باید استفاده شود . برچسب ها باید در دو طرف مخالف و به شکلی که فلش آن نشان دهنده جهت صحیح باشد الصاق شوند .
    • زمانی که وزن خالص و یا وزن ناخالص کالاهای خطرناک باید روی بسته ذکر شود ، این وزن باید در کنار نام واقعی کالا ثبت شود .

توجه : گاهی اوقات به دلیل ابعاد بسته ها ممکن است برخی از شرایط فوق رعایت نشوند . علامت گذاری های مشخصات (UN) مستقلا بوسیله شرکت سازنده و یا تست کننده ثبت می شوند و ممکن است در سمت های مختلف ظاهر شوند .

و تمام .

 

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر .

بیشتر بدانید :

ترابری در تبریز :

حمل و نقل ترکیبی چیست :

قانون های دسترسی به شبکه حمل و نقل ریلی :

بارنامه هوایی :

بارنامه زمینی :

بارنامه ریلی :

اسیب شناسی حمل و نقل هوایی :

اشنایی با کالای وادراتی از المان:

 

 

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر :

 

کابوتاژ یا کران بری

 

کران بری یا کابوتاژ به جابجایی کالا از یک گمرک در یک کشور به یک گمرک دیگر در همان کشور از طریق دریا یا رودخانه های مرزی گفته می شود. البته امروزه این مقررات برای هوانوردی ، خطوط ریلی و حمل و نقل جاده ای نیز استفاده می شود.

مقررات کران بری یا کابوتاژ:

کالاهایی که صدور آن از کشور مجاز است را می توان با انجام تشریفات و مقررات مربوطه به عنوان کران بر ( کابوتاژ) حمل نمود. کران بری کالاهایی که ممنوع الصدور هستند یا کالاهای مجاز مشروط با اخذ تضمین یا تعهد توسط گمرک انجام پذیر می باشد. چنانچه مدت اعتبار پروانه کران بر ( کابوتاژ) برای رسیدن به گمرک مقصد منقضی شود و تا ۳ ماه پس از انقضا ، صاحب کالا گواهینامه ورود به گمرک مقصد را ارائه ننماید ، کران بر به منزله به مقصد نرسیده تلقی می گردد.

مقررات کالای کابوتاژ که به مقصد نرسیده اند:

چنانچه کالای کران بری مجاز باشد ، نسبت به اجرای تعهد و یا تضمین اقدام می شود پس از آن پروانه خروج صادر می شود اما چنانچه این کالا ممنوع الصدور یا مجاز مشروط باشد ، قاچاق محسوب می شود.

گمرک های مجاز برای انجان تشریفات کران بری:

گمرک ایران از طریق آگهی لیست گمرکات مجاز برای انجام تشریفات کابوتاژ را مشخص می نماید.

تغییر گمرک مقصد کالا:

اگر کالای کابوتاژی ممنوع الصدور ، غیر مجاز یا مشروط نباشد و صاحب کالا بعد از دریافت پروانه کابوتاژ قصد تغییر مقصد کالا را داشته باشد ، گمرک مبدأ مجاز است مقصد کالا را در پروانه مربوطه اصلاح کند.

حقوق گمرکی ، سود بازرگانی و عوارض گمرکی کالای کابوتاژی:

این کالاها از پرداخت حقوق گمرکی ، سود بازرگانی و عوارض در موقع ورود مجدد معاف می باشند اما ملزم به پرداخت هزینه های گمرکی هستند.

کالاهایی که از طریق رودخانه ها یا دریا مرزی به مناطق آزاد حمل شوند ، چنانچه به منظور استفاده در این مناطق باشد نیز مشمول مقررات کران می شوند. هرگاه کالای کابوتاژی ، بوسیله حمل و نقل داخلی جابجا شوند نیز مشمول مقررات کالای کران بری می شوند.

تشریفات اظهارنامه و اسناد مربوطه ، ارزیابی و میزان تضمین کابوتاژ:

اظهارنامه های کالای کابوتاژی در دو نسخه تنظیم می شود و در این اظهار نامه ها می بایستی تعداد ، نوع بسته علامت ، شماره وزن با ظرف ، نوع  کالا ، وزن خالص و ارزش کالا و نام گمرک مقصد جهت ترخیص کالا و راهی که کالا قرار است طی بنماید بدون حک و قلم خوردگی قید شود.

سواحل دریای خزر از تشریفات کابوتاژ معاف می باشند.

و تمام .

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر .

بیشتر بدانید :

ترابری در تبریز :

حمل و نقل ترکیبی چیست :

قانون های دسترسی به شبکه حمل و نقل ریلی :

بارنامه هوایی :

بارنامه زمینی :

بارنامه ریلی :

اسیب شناسی حمل و نقل هوایی :

اشنایی با کالای وادراتی از المان:

 

 

 

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر :

 

پیدایش کانتینر

 

سر منشا پیدایش کانتینر را باید در افکار مالک یک شرکت کشتیرانی ، آقای مالکولم مک لین جستجو کرد. مک لین در ابتدا یک راننده کامیون اهل کارولینای شمالی بود ، که به همراه برادر و خواهرش ، یک شرکت باربری کوچک را اداره می کرد. معروف است که ایده بکارگیری کانتینر در حالی که مشغول بارگیری از یک اسکله بود و از سرعت پایین این عمل شکایت داشت به ذهنش متبادر شد.

وی چند سال بعد با خرید یک شرکت کشتیرانی ایده های خود مبنی بر حمل یکباره بارها به کشتی را عملی نمود و بنیانگذار کانتینرهای امروزی شد و صنعت حمل و نقل دریایی و ترخیص کالا را برای همیشه دستخوش تغییرات نمود. مک لین با خرید دو شرکت کشتیرانی دیگر اقدام به آزمایشات مختلفی کرد. برای اولین بار کانتینرهای حاوی مایعات توسط کشتیرانی او از طریق دریا حمل شد ، همچنین او با تعبیه جرثقیل هایی در اسکله فرآیند تخلیه بار و بارگیری را بهبود بخشید.

در ادامه :

در سال ۱۹۶۰ یک کشتی بزرگ کالابر اقدام به سفر از نیویورک به ونزوئلا کرد و تبدیل به اولین کشتی کانتینری بین المللی شد. همچنین مک لین در سال ۱۹۶۶ یایه گذار اولین بندر تمام کانتینری شد مالکولم مک لین را در صنعت کشتیرانی به عنوان پدر كانتينراسيون می دانند.

مهمترین دلایل ایجاد اقبال عمومی در مورد كانتينراسيون را می توان ارزان بودن و ایمن بودن در حمل و نقل کالا دانست. تبدیل کشتی های حمل کالا به کشتی های کانتینری باعث افزایش ایمنی و کاهش صدمات وارده به کالاها شده است همچنین به دلیل افزایش ظرفیت و سرعت حمل و نقل باعث کاهش چشمگیر هزینه حمل شده است.

از مهمترین بنادر منطقه میتوان به بنادر جبل علی و رشید در امارات و بندر شهید رجائی در بندرعباس اشاره کرد. در حال حاضر بیش از هفتاد درصد از بارگیری های کشور در بندر شهید رجائی صورت می پذیرد.

 

و تمام .

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر .

بیشتر بدانید :

ترابری در تبریز :

حمل و نقل ترکیبی چیست :

قانون های دسترسی به شبکه حمل و نقل ریلی :

بارنامه هوایی :

بارنامه زمینی :

بارنامه ریلی :

اسیب شناسی حمل و نقل هوایی :

اشنایی با کالای وادراتی از المان:

قانون مجوز فعالیت شرکت های حمل و نقل دریایی

 

 

 

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر :

توجه کنید که این مقاله بخش اولی هم دارد : بخش اول 

 

 

فصل دوم: شرایط و الزامات مدیران

ماده پنجم- شرایط عمومی مدیرعامل و مدیرفنی:

الف) شرایط مدیرعامل

تابعیت ایران

مقیم بودن در ایران

دارای مدرک تحصیلی لیسانس

حداقل سن ۲۵ سال

انجام خدمات نظام وظیفه یا معافیت دائم

عدم اشتغال به کار در دستگاه‌های دولتی، مؤسسات عمومی غیردولتی و نیز شرکت‌هایی که بیش از پنجاه درصد از سرمایه یا سهام آنها متعلق به مراجع مزبور باشد و نداشتن سمت مشابه در سایر شرکت‌ها

ب) شرایط مدیرفنی:

مقیم بودن در ایران

تبصره: انتخاب مدیرفنی از اشخاص حقیقی غیرایرانی با رعایت قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران در مورد اشتغال اتباع خارجی بلامانع می‌باشد

حداقل سن ۲۵ سال

انجام خدمت نظام وظیفه یا معافیت دائم جهت اشخاص حقیقی ایرانی

عدم اشتغال به کار در دستگاه‌های دولتی، مؤسسات عمومی غیردولتی و نیز شرکت‌هایی که بیش از پنجاه درصد از سرمایه یا سهام آنها متعلق به مراجع مزبور باشد و نداشتن سمت مشابه در سایر شرکت‌ها

ماده ششم- شرایط حرفه‌ای مدیرفنی و مدیر شعبه:

الف) شرایط مدیرفنی:

مدیر فنی باید دارای مدرک تحصیلی کارشناسی در یکی از رشته‌های علوم دریایی مورد تایید وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با ۴ سال سابقه کار مفید اجرایی در زمینه امور دریای و تسلط به زبان انگلیسی و یا یکی از زبان‌های رسمی بین‌المللی (در سازمان ملل متحد) باشد

تبصره ۱: افرادی که دارای سایر مدارک کارشناسی باشند، می‌بایست حداقل دارای ۸ سال سابقه کار مفید اجرایی در زمینه امور دریایی با تشخیص و تایید سازمان باشند

بصره ۲: افرادی که دارای گواهینامه شایستگی، افسر اولی، سرمهندس و مهندس دوم کشتی‌های اقیانوس‌پیما با سفرهای نامحدود با حداقل سه سال سابقه کار دریانوردی مورد تایید سازمان باشند.

تبصره ۳: افرادی که دارای مدرک شایستگی دریانوردی معتبر از جمله فرماندهان زیر GT ۳۰۰۰، سرراهنما و راهنمای درجه یک، فرمانده و مدیر ماشین کشتی لایروب مکنده  مخزن دار با حداقل پنج سال سابقه کار در این سمت و فرمانده یدک‌کش با مدرک تحصیلی دیپلم و حداقل هفت سال سابقه کار در این سمت از مرجع ملی دریایی کشور باشند

ب) شرایط مدیرشعبه:

مدیر شعبه باید دارای حداقل مدرک تحصیلی دیپلم و دو سال سابقه کار مفید اجرایی در زمینه‌های حمل‌ونقل دریایی (کشتیرانی)، امور دریایی و آشنا به زبان انگلیسی در حد زبان تخصصی و برقراری ارتباط باشد.

ج) نحوه احراز سابقه کار: به منظور احراز سابقه کار مفید ارائه یکی از مدارک ذیل ضروری است:

تاییدیه سابقه کار مفید اجرایی در زمینه‌های حمل‌ونقل و امور دریایی از سازمان‌ها و دستگاه‌های دریایی کشور

ارائه سابقه کار مفید اجرایی مرتبط مبنی بر اینکه متقاضی در شرکت حمل‌ونقل دریایی دارای مجوز فعالیت اشتغال داشته و حق بیمه پرداخت نموده است

اییدیه سابقه کار مفید اجرایی مرتبط در خارج از کشور توسط سازمان‌های دولتی، عمومی یا مراکز خصوصی حمل‌ونقل دریایی معتبر در آن کشور با تایید سفارت جمهوری اسلامی ایران

ماده هفتم- شرایط و الزامات مدیران:

از نظر اجرای مقررات این آیین‌نامه یک شخص می‌تواند تنها حق تصدی یکی از سمت‌های مدیرعامل، مدیرفنی و یا مدیر شعبه را در شرکت/ شرکت‌ها داشته باشد

تبصره ۱: چنانچه مدیرعامل مدارک، شرایط و توانمندی‌های حرفه‌ای مدیرفنی را دارا باشد و کلیه مسوولیت‌های فنی وی را متعهد گردد و در صورت تمایل می‌تواند جایگاه و نقش مدیرفنی شرکت را ایفا نماید.

تبصره ۲: چنانچه دفتر مرکزی شرکت و شعبه یکی باشد مدیرعامل می‌تواند با رعایت تبصره یک بند یک این ماده وظایف مدیرشعبه را انجام دهد و نیازی به بکارگیری مدیرشعبه نمی‌باشد. در صورت ایجاد شعبه در سایر بنادر شرکت می‌بایست نسبت به معرفی مدیرشعبه اقدام نماید

تبصره 3: چنانچه مدیرعامل با دارا بودن مدارک، شرایط و توانمندی‌های حرفه‌ای مدیرفنی و مدیرشعبه مسوولیت‌های مذکور را در شرکت بر عهده داشته باشد به هنگام خروج از شرکت در ساعات/ ایام کاری می‌بایست به منظور جلوگیری از هر گونه وقفه در ارائه خدمات نسبت به معرفی مدیرفنی حائز شرکت اقدام نماید

مدیرعامل شرکت در مقابل سازمان مسوول خواهد بود

معرفی مدیرفنی می‌بایست توسط مدیرعامل شرکت به صورت مکتوب به سازمان اعلام گردد

مدیرفنی، مدیرشعبه و کارکنان عملیاتی شرکت موظفند بر اساس طرح جامع سیستم آموزش کارکنان لجستیک بندری ایران کلیه دوره‌های آموزشی ذیربط را با موفقیت طی نمایند

تبصره ۱: افرادی که دارای تجربه کاری مفید و گواهینامه‌های آموزشی ذیربط می‌باشند با ارائه مدارک مذکور تقاضای مکتوب خود را مبنی بر یکسان‌سازی با طرح جامع سیستم آموزش کارکنان لجستیک بندری ایران به اداره کل امور بندری سازمان منعکس تا تصمیم لازم در این خصوص اتخاذ گردد

تبصره 2: نحوه ارزشیابی گواهینامه مؤسسات آموزشی، چگونگی برگزاری آزمون کتبی، عناوین و محتوای دوره‌های آموزشی مورد نیاز به موجب طرح جامع سیستم آموزش کارکنان لجستیک بندری ایران خواهد بود

به‌کارگیری کارکنان فنی و تخصصی فعالیت‌های شرکت با تایید رسمی مدیرفنی انجام می‌شود

به‌کارگیری ماشین‌آلات، تجهیزات و امکانات فنی کار با تایید و تحت نظارت مدیرفنی شرکت می‌باشد

مسوولیت رعایت ضوابط، مقررات زیست‌محیطی، ایمنی و بهداشتی کارگاه بر عهده مدیرفنی شرکت می‌باشد

فصل سوم- نظارت، نحوه صدور، تعلیق و لغو مجوز فعالیت

ماده هشتم- نظارت:

سازمان به منظور اطمینان از اجرای کامل و موثر مقررات و دستورالعمل‌های مصوب و انجام مطلوب وظایف و رعایت مفاد این آیین‌نامه اقدام به نظارت مستمر و منظم از فعالیت شرکت‌ها می‌نماید و شرکت‌های می‌بایستی همکاری‌های لازم را در این زمینه به عمل آورند

نظارت بر نحوه عملکرد شرکت‌های حمل‌ونقل دریایی (کشتیرانی) با اداره کل عملیات و ایمنی دریایی سازمان می‌باشد که امور شرکت‌ها به منظور اطمینان از تحقق بند این ماده سالانه از اداره کل مذکور استعلام می‌نماید

ماده نهم- صدور مجوز فعالیت:

صدور مجوز فعالیت در زمینه حمل‌ونقل دریایی (کشتیرانی) منوط به احراز صلاحیت‌های مصرح در این آیین‌نامه و ارائه اساسنامه، مدارک ثبت و آخرین روزنامه رسمی که مبین صلاحیت شرکت در زمینه مذکور باشد، خواهد بود

قبل از اعطاء مجوز فعالیت به منظور رعایت مقررات داخلی و مفاد آیین‌نامه بین‌المللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (ISPS-CODE) صلاحیت سیاسی و امنیتی مدیرعامل، اعضا هیات مدیره، مدیرفنی و مدیرشعبه شرکت‌های موضوع این آیین‌نامه توسط دفتر مرکزی حراست سازمان در مرکز یا حراست بنادر تابعه استعلام می‌گردد

در صورت عدم تأیید صلاحیت مدیران شرکت، سازمان تکلیفی به منظور صدور مجوز فعالیت حمل‌ونقل دریایی (کشتیرانی) نخواهد داشت. حراست سازمان یا اداره حراست بنادر تابعه حداکثر ظرف مدت یک ماه نسبت به ارائه پاسخ اقدام می‌نمایند. بدیهی است چنانچه به علت مفتوح بودن پرونده مدیران شرکت‌های موضوع این آیین‌نامه در مراجع قضائی، نظارتی و سایر مراجع قانونی، حراست سازمان یا اداره حراست بنادر تابعه قادر به ارائه پاسخ قطعی نباشند تا تعیین تکلیف نهایی پرونده، از صدور مجوز فعالیت خودداری خواهد شد

در صورت ارائه کامل مدارک توسط متقاضی و تأیید صلاحیت سیاسی و امنیتی مدیران، سازمان طی مدت چهل روز نسبت به صدور مجوز فعالیت اقدام می‌نماید

مرجع تشخیص کمی و کیفی صلاحیت و تجربه کارکنان، تجهیزات عملیاتی، وسایل ایمنی و سایر موارد مربوط به امکانات شرکت‌های موضوع این آیین‌نامه، سازمان خواهد بود

صدور مجوز و انجام فعالیت شرکت در ابعاد مختلف حقوقی، عملکردی و غیره منوط به معرفی و حضور مدیرفنی در شرکت می‌باشد. عدم حضور مدیرفنی به منزله سلب و فقد ارزش مجوز فعالیت شرکت می‌باشد

ماده دهم- تعلیق و لغو مجوز فعالیت:

در صورتی که برای سازمان در هر زمان محرز گردد که شرایط و صلاحیت شرکت و یا مدیران موضوع این آیین‌نامه به طور کلی یا جزئی زایل شده است، سازمان می‌تواند ضمن  صدور اخطار کتبی، اقدام به تعیین مهلت مناسب نموده تا ظرف آن مدت شرکت مزبور اقدام به کسب مجدد شرایط یا صلاحیت لازم نماید

تبصره: در صورتی که شرکت نتواند ظرف مهلت تعیین شده اقدام به کسب مجدد شرایط یا صلاحیت لازم نماید، موضوع به کمیته بند ۳ این ماده ارجاع خواهد شد. بدیهی است کمیته حداکثر ظرف مدت یک ماه تشکیل و تصمیم لازم را اتخاذ می‌نماید و تا تعیین تکلیف نهایی شرکت حق هیچگونه فعالیت جدیدی را در زمینه موضوع این آیین‌نامه نخواهد داشت

در صورت عدم رعایت قوانین و مقررات حاکم بر موضوع آیین‌نامه حاضر از طرف شرکت‌ها و یا عدم اقدام به موقع شرکت در رفع مغایرت‌های قانونی که در ممیزی‌های سازمان اعلام می‌شود، شرکت از آن زمان حق هیچگونه فعالیت جدیدی را در زمینه موضوع این آیین‌نامه ندارد. همچنین مکلف است حداکثر ظرف مدت ۳ ماه ضمن رعایت مقررات حاکم تکالیف مقرر را انجام دهد. در صورت تداوم تخلف یا تکرار، موضوع جهت اتخاذ تصمیم لازم به کمیته مذکور در بند ۳ این ماده ارجاع خواهد شد

به منظور رسیدگی و اتخاذ تصمیم در مورد چگونگی ادامه فعالیت شرکت مبنی بر تعلیق با لغو مجوز فعالیت شرکت، کمیته‌ای مرکب از نمایندگان سازمان بنادر و دریانوردی (اداره کل امور بندری، اداره کل عملیات و ایمنی دریایی و مدیریت حقوقی) تشکیل می‌شود. کمیته با حضور تمامی اعضا تشکیل می‌شود و تصمیم آن با اکثریت آراء معتبر است

تبصره:

تبصره 1: تصمیم کمیته مانع تعقیب متخلف در مراجع قانونی صلاحیت‌دار نخواهد بود

صره 2: در صورت اعلام عدم رعایت مفاد این آیین‌نامه توسط شرکت یا مدیران آن جلسه رسیدگی به موضوع با حضور مدیرعامل و یا نماینده قانونی آنها تشکیل می‌گردد در این صورت تاریخ و محل تشکیل جلسه از سوی سازمان کتبا به شرکت ابلاغ خواهد شد. عدم حضور مدیرعامل یا نماینده قانونی شرکت مانع رسیدگی و اتخاذ تصمیم کمیته نخواهد بود

تبصره ۳: محل تشکیل جلسات کمیته و دبیرخانه آن در اداره امور شرکت‌های سازمان بنادر و دریانوردی خواهد بود

تبصره ۴: در صورت تعلیق یا لغو مجوز فعالیت، شرکت ملزم به تسویه قراردادهای جاری خود ظرف مهلت تعیین شده طبق نظر کمیته خواهد بود

تبصره ۵: در صورت وصول گزارش و مدارک مستند از ارگان‌های ذیصلاح مبنی بر وقوع تخلف توسط شرکت، موضوع به کمیته بند ۳ این ماده جهت بررسی ارجاع خواهد شد

تبصره ۶: در صورت دریافت رأی قطعی کیفری مراجع قضایی نسبت به عملکرد مدیران و یا شرکت‌های موضوع این آیین‌نامه، ضمن اعلام تعلیق فعالیت شرکت، مراتب به کمیته موضوع بند ۳۳ این ماده ارجاع خواهد شد

تبصره ۷: چنانچه ماده قانونی/بند/تبصره بین‌المللی و ملی مرتبط با موضوع این آیین‌نامه تصویب و اعلام گردد، شرکت‌ها موظفند مقررات جدید را رعایت نمایند

تبصره ۸: در تمام مفاد و تبصره‌های این آیین‌نامه، که بعد تخصصی کار از مدیرعامل به مدیرفنی واگذار گردیده است مرجع تبیین و تفسیر مفاد و تبصره‌های مذکور سازمان بنادر و دریانوردی می‌باشد.

صدور مجوز سازه های دریایی

سواحل به دلیل داشتن پتانسیل های فراوان و منابع سرشار خدادادی، همواره مناطقی جذاب برای سکونت و انجام فعالیتهای صنعتی، تجاری و بازرگانی و… بوده اند. جمهوری اسلامی ایران با داشتن حدود ٥٨٠٠ کیلومتر طول خط ساحلی به عنوان یکی از کشورهای مهم ساحلی قلمداد می گردد. به منظور توسعه پایدار این مناطق و در راستای جلوگیری از تخریب سواحل و اثرات مخرب زیست محیطی لازم است بهره گیری از نعمت سواحل، هوشمندانه و با رعایت اصول فنی و زیست محیطی انجام شود.

در همین خصوص به عنوان اسناد بالا دستی قوانینی وضع گردیده تا ساخت و سازه های ساحلی را مدیریت نماید. سازمان بنادر و دریانوردی به استناد قانون بند ٢٢ ماده ٣ آیین نامه سازمان مصوب مجلسین ١٣٤٨ (الف) و تبصره الحاقی مصوب مجلس شورای اسلامی ١٣٨٧ (ب) مرجع اعلام موافقت اولیه با احداث طرح مورد نظر، صدور مجوز تاسیس و ساخت و مجوز بهره برداری از سازه ها، تاسیسات و تجهیزات دریایی به متقاضیان حقیقی و حقوقی بر اساس نوع کاربری (تجاری- نفتی، تفریحی، مسافری، صیادی، صنعتی و تأسیساتی) می باشد.

کمیته صدور مجوز :

به همین منظور کمیته صدور مجوز سازه های دریایی متشکل از کار شناسان خبره در امور بندری، دریایی، حفاظت ایمنی و محیط زیست، سازه دریایی، مهندسی سواحل در حوزه معاونت توسعه و تجهیز بنادر تشکیل گردیده و دبیرخانه آن در اداره کل مهندسی سواحل و بنادر مستقر می باشد. در جهت تکریم ارباب رجوع و تسریع در انجام امور اداری صدور مجوزهای یاد شده، سامانه جامع مدیریت و نظارت بر سواحل کشور راه اندازی گردیده و در آن تمامی مراحل انجام کار توسط متقاضیان به صورت مکانیزه انجام می شود.

درخواست متقاضیان پس از دریافت توسط دبیرخانه، بررسی شده و در صورت تکمیل بودن مدارک، درکمیته صدور مجوز سازه های دریایی مطرح می گردد. در این فرآیند مستندات دریافتی با مقرارت موجود از جمله کنوانسیون ها، قوانین، آیین نامه ها، دستورالعمل ها و همچنین مطالعات مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی (ICZM) تطبیق داده شده و در صورت تصویب طرح در کمیته، مجوز مورد نظر صادر و به متقاضی ابلاغ می گردد.

 

و تمام.

ترابری در تبریز ترابری شهرام ترابر .

بیشتر بدانید :

ترابری در تبریز :

حمل و نقل ترکیبی چیست :

قانون های دسترسی به شبکه حمل و نقل ریلی :

بارنامه هوایی :

بارنامه زمینی :

بارنامه ریلی :

اسیب شناسی حمل و نقل هوایی :

اشنایی با کالای وادراتی از المان: